Byłam jedną z wielu kobiet, która w przeszłości, każdego dnia wyobrażała sobie swojego przyszłego męża. Często przed snem, leżałam przytulona do miękkiej, koronkowej poduszki i myślałam o mężczyźnie, z którym miałabym w przyszłości dzielić wszystkie dobre i złe chwile, bez zawahania poszłabym z nim na koniec świata i z nadzieją dotrwalibyśmy wspólnie końca ziemskiej podróży. Układając lodowate dłonie na gorącym kubku, wypełnionym czekoladą z chili, zmrużyłam wściekle ciemnoniebieskie oczy i nie zważając na to, że wybiła właśnie druga w nocy, usiadłam na drewnianym parapecie, wpatrując się w szeroką, srebrną obrączkę z datą naszego ślubu. Jego przedłużająca się nieobecność sprawiła, że powoli odchodziłam od zmysłów; wieczorny trening został odwołany w ostatniej chwili, a dwudziestodziewięciolatek zachowywał się właśnie, jakby zapomniał adresu do naszego, góralskiego domu. Poprawiając gruby sweter z motywem renifera, zeskoczyłam z miejsca i zaczęłam wpatrywać się w biały puch, którego zazwyczaj nie brakowało w naszej miejscowości. W panującej ciemności zobaczyłam zbliżające się coraz szybciej światła samochodu i na przednich, prawych drzwiach odczytałam imię i nazwisko, należące również do mnie od najpiękniejszych pięciu lat. Śmiejąc się pod nosem, pobiegłam do drzwi, wtulając się w jego silne ramiona. Brunet był jedyną osobą, za którą skoczyłabym w ogień i bez chwili zawahania oddałabym mu serce na dłoni. Wtulając twarz w szyję dwudziestodziewięciolatka, nie marzyłam już o niczym innym, mogłabym stać tutaj, aż do białego rana i wiedziałam, że niczego bym nie żałowała. Z obecnością skoczka narciarskiego u boku, nasz poukładany świat ponownie odzyskiwał dawne, przyjemne dla oka barwy. Nieco wyższy ode mnie mężczyzna, pochodzący z Zębu nadawał wszystkiemu sens i zupełnie inne znaczenie. Każda, najprostsza rzecz stawała się tą wyjątkową, a jego usta błądzące po moich kościach policzkowych, wywołały niepowtarzalny uśmiech; doprowadzając mnie na granicę rozkoszy.
✨
Byłem jednym z wielu mężczyzn, który w przeszłości, każdego dnia wyobrażał sobie swoją, przyszłą żonę. Siadając często na belce startowej, myślałem o kobiecie, której dedykowałbym każdy skok, założyłbym z nią prawdziwą rodzinę i ignorowałbym wszystkie przeciwne płcie. Wpatrując się z zainteresowaniem w czarne wskazówki okrągłego zegara, wsłuchiwałem się w jej równomierny oddech i głaskałem delikatnie długie, splątane włosy. Całując ją w chłodne czoło; zrozumiałem, że w pogoni za szczęściem, złapałem swoją, jedyną miłość na całe życie. Jej drobna sylwetka, wtulająca się we mnie przypominała mi o tym, że nie istnieje żaden powód do miłości, a z jej pomocą mógłbym dotknąć nieba, chwytając ją przy tym w ramiona i wyznając dwa, najważniejsze słowa. Po spotkaniu się z jej oczami, odnosiłem za każdym razem wrażenie, że cały świat przestawał istnieć, pozostawiając na południu Polski tylko naszą dwójką. Przy niej byłem, jak feniks, który odradzał się z popiołów, spełniając każde, wspólne marzenie, doprowadzając ją często do pełni szczęścia, pewności i ciekawości. Przykładając twarz do jej bijącego serca, uśmiechnąłem się delikatnie, odrzucając od siebie wszystkie, negatywne myśli, zastępując je szybko tymi pozytywnymi. Zamykając powieki, wróciłem do wspomnień z czerwcowej soboty, podczas której przed Bogiem i świadkami wypowiadałem słowa przysięgi małżeńskiej; nierozerwalnej części naszego uczucia, które powstało na pierwszym spotkaniu i od pierwszego wejrzenia. Tamtego dnia bezpowrotnie staliśmy się jednością, zapominając o bólu i cierpieniu. Chciałem, aby z jej oczu nigdy nie popłynęły łzy spowodowane przeze mnie . Kobieta, której pięć lat temu przyrzekałem miłość, wierność i uczciwość małżeńską była wszystkim, co miałem. Była bezapelacyjnie moją, lepszą częścią i osobą, która dodawała mi skrzydeł.
✨
Przywitanie tylko z pozytywną energii
Szykujcie się na dreszczyk emocji!
Wiem, że długość nie powala na kolana, ale wszystko się zmieni.
Liczę na szczere opinie; rozkosz początkowa do Waszej dyspozycji.
(luty 2017)
edit. Najlepszego Kamil :3
